Κυριακή 8 Απριλίου 2012

ΟΤΑΝ ΘΑΥΜΑΖΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Πέρασαν 71 χρόνια (6-4-1941) όταν ο επίδοξος ηγέτης της Ευρώπης, Αδόλφος Χίτλερ, αποφάσισε να επιτεθεί στην Ελλάδα για να βοήσει τον συνέταιρο του, Μπενίτο Μουσολίνι, που έβλεπε τα στρατεύματά του να κινδυνεύουν να γυρίσουν πίσω στην Ιταλία, άπραγα και κατατροπωμένα από την μαχητικότητα και τον ηρωισμό των Ελλήνων.

Η επίθεση των γερμανικών δυνάμεων εκδηλώθηκε στα βόρεια σύνορα της χώρας (Φλώρινα, Δοϊράνη και στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα), το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 (5:15 πμ)

Νωρίτερα το πρωί, ο Γερμανός πρεσβευτής πρίγκηπας Έλμπαχ ζητούσε από τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή την παράδοση της χώρας. Την άνευ όρου διεύλευση των γερμανικών στρατευμάτων από τα ελληνικά εδάφη. Η απάντηση που έλαβε ήταν ίδια με αυτή που έλαβε ο Ιταλός συναδέρφός του Εμμανουέλε Γκράτσι έξι μήνες νωρίτερα: ΟΧΙ.

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε από την Γερμανική Εικοστή Στρατιά, υπό τη διοίκηση του Στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ (Wilhelm List), ήταν επιφορτισμένη με την εκτέλεση της Επιχείρησης Μαρίτα. Ο στρατός του αποτελούνταν από έξι μονάδες:

Την Πρώτη Μονάδα Τεθωρακισμένων (Πρώτη Μονάδα Πάντσερ, First Panzer Group) υπό τη διοίκηση του Στρατηγού Έβαλντ φον Κλάιστ (Ewald von Kleist).
Το 40^ο Σώμα Τεθωρακισμένων (40ο Σώμα Πάντσερ, XL Panzer Corps) υπό τον Αντιστράτηγο Γκέοργκ Στούμμε (Georg Stumme).
Το 18^ο Ορεινό Σώμα (XVIII Mountain Corps) υπό τον Αντιστράτηγο Φραντς Μπέμε (Franz Böhme).
Το 30^ο Σώμα Πεζικού (XXX Infantry Corps) υπό τον Αντιστράτηγο Ότο Χάρτμαν (Otto Hartmann).
Το 50^ο Σώμα Πεζικού (L Infantry Corps) υπό τον Αντιστράτηγο Γκέοργκ Λίντεμαν (Georg Lindemann).
Τη 16^η Μεραρχία Τεθωρακισμένων η οποία αναπτύχθηκε πίσω από τα Βουλγαροτουρκικά σύνορα για την υποστήριξη των Βουλγαρικών δυνάμεων σε περίπτωση Τουρκικής επίθεση

Οι γερμανικές απώλειες της εισβολής ήταν 2.559 νεκροί, 3169 αγνοούμενοι και και 5820 τραυματίες.

Είχαν να αντιμετωπίσουν τα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Το θεώρησαν εύκολο. Τα οχυρά της γραμμής Μαζινό (ligne Maginot), στα Γαλλογερμανικά σύνορα, που θεωρούνταν απόρθητα κατελήθηκαν σχετικά γρήγορα. Πόσο θα άντεχαν τα ελληνικά; Εξάλλου το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού στρατού βρισκόταν στην ελληνοαλβανική μεθόριο κυνηγώντας τους Ιταλούς.

Τη «Γραμμή Μεταξά», αποτελούσαν είκοσι ένα (21) οχυρά. Τα οχυρά αυτά είχαν κατασκευασθεί, αποκλειστικά από ελληνικά χέρια, για την αμυντική θωράκιση της Ελλάδας από βουλγαρική επίθεση, επειδή την περίοδο εκείνη, 1936-1940, η Βουλγαρία ήταν έξω από το Βαλκανικό Σύμφωνο Φιλίας και επιζητούσε να ξαναπάρει τα ελληνικά εδάφη που είχε χάσει κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.

Το κάθε οχυρό αποτελούσε στο σύνολό του ένα περίκλειστο έργο από ένα ή περισσότερα στεγανά συγκροτήματα, ικανό να αμυνθεί προς κάθε κατεύθυνση. Περιλάμβανε σκέπαστρα, πυροβολεία, πολυβολεία, ολμοβολεία, βομβιδοβολεία, παρατηρητήρια, έργα παραλλαγής και παραπλάνησης, πολλαπλές εισόδους και εξόδους. Οι υπόγειες εγκαταστάσεις κάθε οχυρού περιλάμβαναν διοικητήριο, θαλάμους αξιωματικών, θαλάμους οπλιτών, τηλεφωνικό κέντρο, μαγειρείο, δεξαμενές νερού, χώρους υγιεινής, αποθήκες τροφίμων (για 15 μέρες), χειρουργείο, φαρμακείο, συστήματα αερισμού, φωτισμού (γεννήτριες, λάμπες πετρελαίου, φακούς κ.ά.), αποχέτευση, εξωτερικές θέσεις μάχης, αντιαρματικά κωλύματα, θέσεις αντιαεροπορικών όπλων κ.ά.

Η αμυντική αυτή οχύρωση αποτελεί το ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά έργα της Ελλάδας κατά τον περασμένο αιώνα, όπως αποδεικνύεται από ορισμένα συνοπτικά στοιχεία :

σύνολο δαπάνης: 1,5 δισ. δραχμών (ίσο με 58,5 δις ευρώ (2002)),
σύνολο ημερομισθίων: 3.000.000,
διάρκεια κατασκευής: 4 χρόνια
μήκος υπόγειων στοών: 24.000 μέτρα,
μήκος υπόγειων καταφυγίων: 13.000 μέτρα,
σωλήνες ύδρευσης: 88.000 μέτρα,
διάνοιξη νέων οδών: 258.000 μέτρα κ.ά.

Τα οχυρά είναι

στην περιοχή ΜΠΕΛΕΣ: ΠΟΠΟΤΛΙΒΙΤΣΑ, ΙΣΤΙΜΠΕΗΣ, ΚΕΛΚΑΓΙΑΣ, ΑΡΠΑΛΟΥΚΙ, ΠΑΛΗΟΥΡΙΩΝΕΣ

στην περιοχή ΑΓΚΙΣΤΡΟΥ: ΡΟΥΠΕΛ, ΚΑΡΑΤΑΣ, ΚΑΛΗ

στην περιοχή ΑΛΗ ΜΠΟΥΤΟΥΣ και ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ: ΠΕΡΣΕΚ

στο υψίπεδο ΚΑΤΩ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ: ΜΠΑΜΠΑΖΩΡΑ, ΜΑΛΙΑΚΓΑ, ΠΕΡΙΘΩΡΙ, ΠΑΡΤΑΛΟΥΣΚΑ, ΝΤΑΣΑΒΛΗ, ΛΙΣΣΕ, ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΕΣ

στην περιοχή ΒΩΛΑΚΑ: ΚΑΣΤΙΛΛΟ, ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΜΠΑΡΤΙΣΕΒΑ

στην ΞΑΝΘΗ: ΕΧΙΝΟΣ

στην ΚΟΜΟΤΗΝΗ: ΝΥΜΦΑΙΑ

Εχουμε το χρέος να αναφέρουμε τον διοικητή καθέ οχυρού της εποχής εκείνης. Θα έπρεπε να γραφτούν και τα ονόματα των 10069 αξιωματικών και οπλιτών που επάνδρωσαν τα οχυρά αλλά κυρίως τα ονόματα των 1000 νεκρών και τραυματιών που έδωσαν το αίμα τους για να μπορούν κάποιοι σήμερα να λένε ελεύθεροι τις βλακείες και τις ηλιθιότητές τους, αλλά δυστυχώς δεν τα έχουμε.

ΟΧΥΡΟ ΠΟΠΟΤΛΙΒΙΤΣΑ Λοχαγός Θελούνης.
ΟΧΥΡΟ ΙΣΤΙΜΠΕΗ Ταγματάρχης Πικουλάκης Ξανθός.
ΟΧΥΡΟ ΚΕΛΚΑΓΙΑ Λοχαγός Ζακυνθινός Τηλέμαχος.
ΟΧΥΡΟ ΑΡΠΑΛΟΥΚΙ Ταγματάρχης Καραθάνος Δημήτριος.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΛΗΟΥΡΙΩΝΕΣ Ταγματάρχης Χατζηγεωργίου Αλέξανδρος.
ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ Αντισυνταγματάρχης Δουράτσος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΡΑΤΑΣ Ταγματάρχης Κοντογιάννης Αστέριος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΛΗ Ταγματάρχης Κωστόπουλος Κων/νος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΣΕΚ Λοχαγός Θύμης Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΜΠΑΖΩΡΑ Ταγματάρχης Κώτσης Αναστάσιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΑΛΙΑΓΚΑ Λοχαγός Θεωδορόπουλος Ευστάθιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙ Λοχαγός Δαράτος Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΡΤΑΛΟΥΣΚΑ Λοχαγός Δρακουλαράκος Σταύρος.
ΟΧΥΡΟ ΝΤΑΣΑΒΛΗ Υπολοχαγός Κόνιαρης Ιωάννης.
ΟΧΥΡΟ ΛΙΣΣΕ Ταγματάρχης Δετοράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΕΣ Λοχαγός Ρογκάκος Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΣΤΙΛΛΟ Λοχαγός Θεοδωράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Λοχαγός Χατζίκος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΡΤΙΣΕΒΑ Λοχαγός Δημίδης Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΕΧΙΝΟΥ Ταγματάρχης Δρακούσης Χρήστος.
ΟΧΥΡΟ ΝΥΜΦΑΙΑΣ Ταγματάρχης Αναγνωστός Αλέξανδρος.

Τα οχυρά της γραμμής Μεταξά δεν κατελήφθησαν από τους Γερμανούς. Οταν ήρθε η εντολή από την Αθήνα να παραδωθούν, οι διοικητές δεν το πίστευαν. Εβλεπαν μπροστά τους τα χωράφια και τις πλαγιές να είναι γεμάτα από τα πτώματα των Γερμανών, αποτέλεσμα του πάθους και του ηρωισμού των Ελλήνων στρατιωτών και απορούσαν πως έπεσε η χώρα. Ξέχασαν ότι τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα. Δεν ήξεραν ότι κάποιοι που ορκίστηκαν πίστη στην χώρα, αθέτησαν τον όρκο τους και άρον άρον χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα υπέγραψαν την συνθηκολόγηση και την παράδοση της χώρας.

Σε αρκετά οχυρά, παρατάχτηκε τιμητικά ολόκληρο άγημα Γερμανών που επιθεώρησαν Ελληνες Αξιωματικοί.

Ο ταγματάρχης του πυροβολικού Βερσής διατάχθηκε από τους Γερμανούς να παραδώσει τα όπλα του, αφού τα συγκέντρωσε και τους απέδωσε τιμές, αυτοκτόνησε , ενώ το τμήμα του έψελνε τον Εθνικό Ύμνο.

Ενας Γερμανός συνταγμάταρχης έχασε ΟΛΟΚΛΗΡΟ λόχο σε κάποιο οχυρό από έναν καλό σκοπευτή Ελληνα λοχία πολυβολητή. Μόλις εκείνος συνελήφθη τον ρώτησε ο Γερμανός συνταγματάρχης δείχνοντας του τα πτώματα των Γερμανών "Δικό σου έργο είναι αυτό;" Στην καταφατική απάντηση του ηρωϊκού λοχία εκείνος τον έστεισε στον τοίχο και τον τουφέκισε ενώπιον των άλλων στρατιωτών!!!!.

Σε μία ομιλία του στο Ράιχσταγκ το 1941 ο Χίτλερ εξέφρασε τον θαυμασμό του για την ελληνική αντίσταση, λέγοντας για την εκστρατεία «η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να δηλώσω ότι από τους εχθρούς οι οποίοι μας αντιτάχθηκαν, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με το μεγαλύτερο κουράγιο. Συνθηκολόγησε μόνο όταν η περαιτέρω αντίσταση κατέστη αδύνατη και άνευ σκοπού».

Ο Φύρερ διέταξε επίσης την απελευθέρωση και επαναπατρισμό όλων των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου, αμέσως μόλις αυτοί αφοπλίζονταν «λόγω της γενναίας συμπεριφοράς τους».

Σύμφωνα με τον επιτελάρχη του Χίτλερ, στρατάρχη Βίλχελμ Κάιτελ, ο Φύρερ «ήθελε να δώσει στους Έλληνες ένα δίκαιο διακανονισμό σε αναγνώριση της γενναίας προσπάθειάς τους και της άδικης αιτίας αυτού του πολέμου. Ούτως η άλλως τον ξεκίνησαν οι Ιταλοί»

Ο Τσώρτσιλ είπε «Εφεξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»

Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, πρόεδρος της ΗΠΑ δήλωσε: «όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι βαθύτατα εντυπωσιασμένοι από το κουράγιο και την σταθερότητα του Ελληνικού έθνους»