Δεν θα εξετάσουμε τις επιπτώσεις της χρεωκοπίας, αν μπορεί να επιτευχθεί χρεωκοπία με παραμονή στο ευρώ ή αναγκαστικά αλλαγή νομίσματος. Θα μείνουμε στην επιβολή νέων μέτρων, στα ήδη νέα μέτρα του άμεσου παρελθόντος και στην αποτελεσματικότητα που δεν έχουν.
Πράγματι, τα δύο χρόνια έχουν επιβληθεί τρομερές μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, ενώ παράλληλα το κόστος ζωής αυξήθηκε κατακόρυφα, με αναπροσδιορισμούς του ΦΠΑ, πολλές και συνεχόμενες φορές, με προσθήκες φόρων (κεφαλικοί φόροι, χαράτσι κλπ) έχοντας ως αποτέλεσμα τα τα όρια της φτώχειας να τα προσεγγίσουν 3.000.000 άνθρωποι (συγκεκριμένα 27,7% του πληθυσμού), ενώ παράλληλα υπάρχει και η ανεργία η οποία αγγίζει το 1.000.000.
Είμαστε έβδομη στη ευρωπαϊκή κατάταξη για την φτώχεια. Υψηλότερα ποσοστά φτώχειας καταγράφουν οι κάτωθι χώρες Ρουμανία και η Βουλγαρία με 41%, η Λετονία με 38%, η Λιθουανία με 33%, η Ουγγαρία με 30%, η Πολωνία με 27,8% και ακολουθεί η Ελλάδα.
Η Γερμανία και η Γαλλία που επέβαλλαν το καθεστώς αυτό της φτώχειας, παρουσιάστηκαν ως σωτήρες επιβάλλοντας την δικιά τους θέληση, ως το κοινό, ευρωπαϊκό, καλό, το οποίο έχει ανάγκη η Ελλάδα για να παραμείνει στην Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις μας, από τους πρώτους μήνες έχασαν κάθε νομιμοποίηση και το Πασόκ το 2009 και τώρα η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Το δε Πασόκ εκλέχθηκε με άλλες προϋποθέσεις, παρουσιάστηκε ως ένα κόμμα αριστερό, σοσιαλιστικό και τελικά αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από φιλελεύθερο. Από την άλλη η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δεν είναι ούτε στο ελάχιστο εκλεγμένη από το λαό, αναβάλλει συνεχώς τις εκλογές και επιτείνει την παράνομη παραμονή στην εξουσία. Αυτοί οι άνθρωποι διαπραγματεύτηκαν για την Ελλάδα τα τελευταία 2 χρόνια.
Τα αποτελέσματα δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον αντικατοπτρισμό της πολιτικής αθλιότητας, της δημοσιογραφικής καφρίλας που επέτρεψαν κάνοντας πλάτες στους άθλιους πολιτικούς και φυσικά στην λανθασμένη επί πολλά έτη, πολιτική τακτική και αντίληψη των πολιτών αυτού του τόπου. Η οικονομική κρίση λοιπόν, είναι αδύνατον ή φαύλο να λυθεί με νέα οικονομικά μέτρα αν πρώτα δεν εξυγιανθεί ο κώδικας αξιών και ηθικής των πολιτών και των πολιτικών. Είναι πρώτα κρίση κοινωνική και μετέπειτα οικονομική. Η ρίζα του κακού βρίσκεται στις αρχές, στις αξίες και στην ηθική που όλα αυτά τα χρόνια διαπραγματευόμασταν μ'έναν λανθασμένο τρόπο τις υποχρεώσεις μας απέναντι στην κοινωνία...
Να τα πάρουμε με την σειρά για να καταστεί σαφές με τον καλύτερο τρόπο η 'κατάτμηση' της κρίσης.
Από την εποχή που η Δημοκρατία επανήλθε μετά την Χούντα και τα κόμματα ανέλαβαν δράση, ξανά άρχισαν οι πελατειακές σχέσεις που υπήρχαν από την εποχή του 1800 τουλάχιστον. Βάσει αυτού το θεσμού, ο πολίτης ζητάει μία 'χάρη', από τον υποψήφιο πολιτικό και ο τελευταίος ως αντάλλαγμα ζητάει την ψήφο του. Το κακό είναι διπλό. Από την μία είναι πιθανόν ένας πολιτικός που δεν αξίζει, δεν έχει τις κατάλληλες βάσεις για να γίνει πολιτικός, να εκλεγεί και, από την άλλη ένας άνθρωπος να διοριστεί σ'έναν ζωτικό τομέα του δημοσίου που μπορεί να μην έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να αντεπεξέλθει.
Ίσως έτσι, δικαιολογείται και όλη αυτή η αναπαραγωγικότητα του δημοσίου όπως επίσης και η ακαταλληλότητα των πολιτικών.
Όλη η σύγχρονη πολιτική ιστορία από το 1974 και έπειτα, στηρίζεται σε αυτή την πολιτική φαυλότητα που εν τέλει κανείς δεν οφείλεται πέρα από μία μικρή νοσηρή μειοψηφία ή οποία καταφέρνει και επιβάλλει την πολιτική της άποψη στην πλειοψηφία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009 δεν εκπροσωπούσε ούτε το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας (42%) και, τώρα η ΝΔ στις περισσότερες δημοσκοπήσεις βγαίνει πρώτη αλλά δεν ξεπερνάει το 22%. Μπαίνουμε σε μία άλλη διάσταση, όπου θα μας κυβερνάνε οι μειοψηφίες.
Τέλος έχουμε τα πολυδύναμα, μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις της δικιάς τους κυβερνήσεις. Με την οικονομική ισχύ και επιρροή που έχουν, μπορούν και διαπραγματεύονται με τους κομματικούς μηχανισμούς. Ασκούν προπαγάνδα, διαστρεβλώνουν γεγονότα και περιστατικά, επικεντρώνονται σε θεματολογία ανούσια και δευτέρας καταλογής για να μην αναδείξουν ένα σημαντικό γεγονός ότι οποίο πιθανότατα να αντιβαίνει την κομματική γραμμή που ακολουθούν. Τα ΜΜΕ, θεωρούνται η τέταρτη εξουσία, μετά την νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική, η οποία οφείλει να ασκεί τον έλεγχο σε αυτές τις τρεις. Οφείλει επίσης να ενημερώνει και να βοηθάει τους πολίτες να έχουν μία πλήρη άποψη για τα πολιτικά τεκταινόμενα και όχι μία στρεβλή. Έχω γράψει ένα άλλο άρθρο σχετικό: 'Η προπαγάνδα του Σήμερα'.
Διαμορφώνουν έναν ιδεατό κόσμο και όταν επιβάλλεται για το ξανά χτίσιμο αυτού το ιδεατού, αρχίζουν τις καταστροφολογίες.
Ας διεκδικήσουμε αυτές τις αρχές που χάσαμε για μία καλύτερη ζωή. Αν δεν διορθώσουμε αυτές τις ασχήμιες της κοινωνίας, η οικονομία δεν πρόκειται να εξυγιανθεί και να υπάρξει ανάπτυξη. Πάντα και παντού θα υπάρχουν αρπαχτικά, τα οποία θα βγάζουν νύχια για την βόλεψή τους αδιαφορώντας για τους άλλους.
πηγή:Διελκυστίνδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου